Ondertussen alweer bijna twee weken geleden dat we tijdens de stilte-retraite ook een meditatie deden aan zee bij zonsondergang. En alleen die prachtige plek al maakte het bijna magisch! 🌅🧘🏼‍♀️🥰 Na de meditatie en dus nog compleet in zen-modus begon ik, net als de rest van de groep aan de steile klim van de duinovergang. Toen nog geen flauw benul hebbend van wat er een paar passen verderop zou gebeuren…

Want halverwege die klim naar boven, kon ik zowel letterlijk als figuurlijk geen stap meer zetten…

Wanneer Arenda terug naar beneden komt lopen en mij, als ware redder in nood, haar arm reikt en tegen me zegt: “Houd me maar stevig vast, dan gaan we gewoon samen naar boven. Je hoeft niet alles alleen te doen”, beginnen de tranen spontaan over mijn wangen  te stromen.

Ik besef me ineens hoe symbolisch die steile duinovergang eigenlijk is;
Ik in mijn eentje ploeterend, maar wel vastberaden door het losse duinzand, staat voor de verschillende stormen die ik in mijn leven alleen heb doorstaan en hoeveel en hoe vaak ik de dingen daarin alleen gedragen heb… Zeker niet omdat er geen lieve mensen om me heen waren, maar omdat ik het zo verdomde lastig vond om op anderen te leunen!

Daar in Castricum verschijnt er door mijn tranen heen ook een glimlach op mijn gezicht, want ik weet dat ik hierin ondertussen gegroeid ben omdat ik heb geleerd  dat dat ‘even leunen’ best heel fijn kan zijn, en ik haak dan ook dankbaar in Arenda’s arm…🙏🏻

Nadat we samen aankomen boven op de duin volgen er nog meer begripvolle, steunende en vooral troostende woorden… en die maken dat ik mijn weg (deze keer gelukkig weer naar beneden🙃) op eigen kracht kan vervolgen.

Nadat we ons even later weer in stilte bij de rest van de geduldig wachtende groep mooie mensen voegen, laat ik me afleiden door de mooie natuur en loop ik met opgeheven hoofd en met mijn neus fier in de wind, verder.
En ik bedenk me dat ook die beweging zo symbolisch en tekenent is voor wie ik ben…

‘Leunen’ is bij mij in de praktijk ook regelmatig onderwerp van gesprek en is in basis iets heel fijns. Het is een plek vol liefde bij iemand waar je even mag uitrusten en op adem mag komen.

Maar blijkbaar heeft die medaille toch ook een keerzijde en heeft het ook te maken met ‘durven vertrouwen’ op een ander. Dat de ander wel sterk en stevig genoeg is… Dat die ander er ook daadwerkelijk is voor jou. Voelen dat je het wel zelf, maar niet alleen hoeft te doen. Kwetsbaarheid ten top dus…

Wat zegt het woord ‘leunen’ jou eigenlijk? Kun (of durf) jij je laten dragen?

#stilte #silence #meditatie #natuur #nature #zelfzorg #selfcare #backtobasic #inspiratie #inspiration #leunen #lean #dragen #carry #tranen #tears #kwetsbaarheid #vulnerability #troost #comfort #vertrouwen #trust #liefde #love #stilteis #coaching #coachjekracht #uden #maashorst #oisterwijk