Kijk alleen achterom om te zien van hoever je al bent gekomen…

Het is zover; de laatste lege bladzijde van 2021 is aangebroken…

Als ik mijn denkbeeldige dagboek van 2021 voor de geest haal, dan zie ik dat het een behoorlijk verfomfaaid boekwerk is geworden. Het staat bol van alles wat ik geschreven heb, is behoorlijk stoffig van het verbouwen van ons nieuwe huis met zo links en rechts wat stuc- en verfvlekken. Met zo hier en daar ook wat koffie- en theevlekken, die symbool staan voor fijne momenten met lieve mensen om ons heen, wiens vriendschappen ik zo koester. Ook zie ik een behoorlijk aantal bladzijden met daarop vervaagde letters, veroorzaakt door de tranen die er op zijn gevallen tijdens het schrijven.

2021 kunnen we met recht een pittig jaar noemen. Een jaar waarin we op voorhand wisten dat er 2 grote life-events zouden plaatsvinden. Een keer over de kop door onze bruiloft en nog eentje door de verhuizing na 21 jaar van Oisterwijk naar Uden. Dat die achtbaan anders liep en extra én vooral onverwachte loopings had wisten we niet, maar op de laatste dag van het jaar kunnen we volmondig zeggen: “What a bumpy ride it was!”

Dat wat de bladzijden vult zijn niet de uitjes die we tot bijna 2 jaar geleden zo veelvuldig en zonder er écht bij na te denken maakten, maar ze zijn vooral gevuld door alles wat ik persoonlijk diep van binnen heb meegemaakt en doorleefd. In het (rouw)proces van Rob kwam ik weer op een laag dieper (überhaupt geen idee dat daar zelfs nog een laagje zat! Een heftige maar oh zo waardevolle verdieping… eentje die nodig was, omdat ik anders nooit écht de verbinding met René had kunnen maken.

Terugkijkend was het een jaar van transformatie, onvoorwaardelijke liefde en gigantische veerkracht! En terwijl ik deze woorden schrijf, sla ik mijn dagboek even dicht en kijk ik met een glimlach naar de omslag. Op de voorkant staat dezelfde foto die ook al 4,5 jaar op de website van mijn coachpraktijk staat: Een vlinder balancerend op een veertje. En ik realiseer me dat niet eerder deze foto zo treffend was als juist nu. Een vlinder die symbool staat voor verandering. En het veertje wat zacht en teder, maar tegelijkertijd ook krachtig is, want je kunt haar wel buigen maar niet breken… krachtige kwetsbaarheid dus!  

Geen idee hoe jouw (denkbeeldige) dagboek van 2021 eruit ziet, maar hopelijk kun jij vannacht om 0:00 uur, ondanks alles wat er in het afgelopen jaar gebeurt is, ook jouw boekje zachtjes toedoen en net als ik sluiten met gevoelens van dankbaarheid.

Dankbaar dat ik ook dit jaar weer zoveel mensen heb mogen bijstaan in hun (rouw)proces en getuige heb mogen zijn van hun kleine, maar vaak ook grote veranderingen. Ik neem mijn veerkracht en die alles overwinnende liefde met me mee en ik stap vol vertrouwen de drempel over naar 2022.

Geen idee wat de toekomst ons zal brengen, maar met rotsvast geloof in liefde, verbinding en vertrouwen in mezelf, ben er klaar voor!

Focus op dat wat je allemaal hebt, koester in gedachten dat wat en wie je hebt moeten achterlaten. Kijk alleen achterom om te zien van hoever je al bent gekomen en ben voor de verandering maar eens trots op jezelf!

Ik wens iedereen op deze vrijdagmiddag nog een paar mooie laatste uren in aanloop naar 2022. Een nieuw jaar en (denkbeeldig) nieuw dagboek met 365 lege bladzijdes die we hopelijk kunnen gaan vullen met veel lichtpuntjes en genietmomentjes, dat wat ik jullie allemaal wens.

Hoe ziet jouw (denkbeeldige) dagboek er eigenlijk uit? Wil je dat hieronder in de aankomende dagen eens met me delen?

#dagboek #journal #afsluiting #closure #veerkracht #resilence #liefde #love #krachtig #powerful #terugkijken #lookback #achtbaan #rollercoaster #change #transformatie #vlinder #veer #dankbaar #verbinding #vertrouwen #trust #toekomst #future #nieuwjaar #newyear #vrijdagmiddagpost #coachjekracht #uden #oisterwijk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *