In mijn buurt, in mijn dorp, en de laatste tijd ook bijna dagelijks bereiken mij berichten over mensen die vastlopen. Ook jij hebt vast iets gehoord over mensen die zelfs zodanig vastlopen, waardoor zij voelen geen keuze meer te hebben en ten einde raad besluiten tot rigoureuze en verdrietige maatregelen…

De redenen waarom dat mensen vastlopen in hun leven zijn uiteenlopend, maar lijken ook 1 gemeenschappelijke deler te hebben; want op de één of andere manier voelen zij zich niet (of in ieder geval onvoldoende) gehoord en/of gezien. Ondanks speciale daarvoor in het leven geroepen telefoonlijnen en dito campagnes, gaat het nog té vaak mis!

Maar laten we, in plaats van te verzanden in en de beschuldigende vinger te richten naar alleen maar de geestelijke gezondheidszorg in ons land, ook eens hand in eigen boezem steken.

Niet alleen als beroepscoach, maar in deze vooral als (mede)mens, kijk ik om me heen en zie ik een razendsnel draaiende wereld waarin steeds meer mensen haastend van het ene in het andere rennen. De kwantiteit, maar in deze belangrijker nog de kwaliteit van gesprekken mist. We praten misschien wel met elkaar, maar hoe vaak nog vragen we naar de dingen die dieper dan dat wat aan de oppervlakte leeft en delen we wat er écht omgaat in ons hoofd en in ons hart?

Wanneer we allemaal wat vaker oprecht geïnteresseerd zouden zijn in anderen en tijd maken voor een écht gesprek waarbij we ook aandachtig luisteren, dan dragen we ieder zo ons steentje bij.

Hopelijk verkorten we op die manier zelf wel een beetje die lange wachtlijsten en maken we goedbedoelde initiatieven en campagnes samen wel overbodig… doe jij mee?

En om deze milieuvriendelijke olievlek groter te maken, zou ik je willen vragen dit bericht te delen omdat we dan gewoon nog meer mensen bereiken, in de hoop dat er dan nog meer mensen meedoen… dus: spread the word!